τορπιλ(λ)ητής

ο, Ν

ναυτ. υπαξιωματικός ή ναύτης τού πολεμικού ναυτικού ο οποίος χειρίζεται τις τορπίλες κατά τη βολή τους.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τορπίλ(λ)η, μέσω ενός ρ. *τορπιλ(λ)ώ (πρβλ. πυροβολη-τής). Η λ., στον λόγιο τ. τού πληθ. τορπιλληταί, μαρτυρείται από το 1890 στην εφημερίδα Ακρόπολις].